Menedżer vs. Specjalista. Czy istnieje tylko jedna droga zawodowa?

Menedżer nie zawsze rodzi się ze specjalisty. Ścieżek rozwoju zawodowego jest wiele. Społeczne przekonania sugerują, że ścieżka specjalistyczna i menedżerska się pokrywają. W rzeczywistości jednak nierzadko przychodzi moment, w którym zaczynają się od siebie oddalać. Czy każdy specjalista musi zostać menedżerem? Kto nie nadaje się na lidera? Jak odróżnić kierownika z powołania od eksperta z zamiłowaniem do zawodu? Zapraszam do artykułu!

Młodzi ludzie rozpoczynają pracę z pewnym wyobrażeniem, pomysłem na swoją ścieżkę zawodową. Uczą się, nabierają doświadczenia, awansują, stają się specjalistami. Kolejnym naturalnym krokiem wydają się być szkolenia i kursy z zarządzania.  

Jednak zdarza się, że skuteczny handlowiec, osiągający spektakularne wyniki, po otrzymaniu awansu i przydzieleniu odpowiedzialności za zespół, napotyka problemy z adaptacją do nowej roli. Obciążenie zadaniami przewyższa jego możliwości, a w głowie powstaje mętlik i kwestionowanie swojej wartości w organizacji. Osoba, która doskonale radzi sobie jako specjalista, może nie posiadać niezbędnych umiejętności czy cech przywódczych wymaganych na stanowisku menedżerskim. Z drugiej strony, wybitny lider nie potrzebuje znać produktów czy usług na wylot. Jego zadaniem jest tworzenie zespołu, który zaspokoi wszelkie niezbędne kompetencje.

Z wielu względów można uznać, że idealny kierownik to ktoś, kto od podszewki zna i rozumie produkty czy usługi wdrażane w firmie. Taka wiedza umożliwia bowiem skuteczniejszą sprzedaż, efektywną komunikację nie tylko z klientami, ale również z zespołem oraz sprawne delegowanie zadań i rozwiązywanie konfliktów. 

Żeby więcej zarabiać, mieć większy wpływ na firmę nie trzeba obejmować stanowiska menedżerskiego. Istotne jest, aby znaleźć odpowiednie miejsce zatrudnienia, gdzie wiedza ekspercka jest równie ceniona jak zdolności przywódcze. 

W końcu nie każdy ekspert ma predyspozycje do zarządzania zespołem, czy ponoszenia odpowiedzialności za projekty. Specjalista to ktoś, kto zna się na rzeczy, jest ekspertem w swojej dziedzinie. Nie oznacza to, że jego stanowisko musi o tym głośno krzyczeć. Są przecież takie osoby, które wolą rozwijać się w zakresie produktów oraz usług i wręcz bronią się przed awansem. W roli lidera potrzebne są zupełnie inne umiejętności i cechy charakteru. Te z kolei nie muszą wynikać bezpośrednio ze znajomości produktu czy usługi. 

Menedżer, niezależnie od rozmiaru prowadzonego zespołu czy projektu, powinien posiadać pewną dynamikę osobowości, aby efektywnie zarządzać i przewodzić zespołem. Jednakże, z wyższym stanowiskiem menedżerskim wiążą się także większe wyzwania i presja. Decyzje trzeba często podejmować samemu, a za wszelkie konsekwencje brać pełną odpowiedzialność. Takie działania mogą wzmacniać szacunek do lidera, ale jednocześnie pogłębiają dystans osobisty między nim a zespołem, ograniczając relacje do sfery czysto zawodowej. Ponadto menedżer musi liczyć się z faktem, że niezależnie od podjętej decyzji, z którejś strony mogą spotkać się one z niezadowoleniem. 

Żeby stać się skutecznym liderem, potrzebne są kompetencje (nierzadko) wrodzone, ale również dobrze zaopiekowanie i rozwijane przez lata. Samodyscyplina, zarządzanie czasem i zmianom. Umiejętności motywowania innych, zdolność współpracy oraz empatia, są kluczowe dla efektywnego kierowania działem. Dopiero taka postawa daje możliwość do delegowania obowiązków i stawiania wymagań innym.

Menedżer i specjalista obrazują dwie różne ścieżki kariery, które nie zawsze muszą się ze sobą łączyć. Choć powszechne przekonanie sugeruje, że każdy specjalista powinien dążyć do zostania kierownikiem, nie wszyscy posiadają niezbędne umiejętności przywódcze czy odpowiednie predyspozycje. Skuteczność w roli specjalisty nie gwarantuje sukcesu jako menedżera, a wybór odpowiedniej ścieżki zawodowej powinien być uzależniony od indywidualnych kompetencji oraz wartości. 

Podobne treści poruszam także na swoim profilu na LinkedIn. Zapraszam!